yolculukları severim,gitmeyi severim.. giden asil gelir bana hep niyeyse,gidebildiği için belki.. arkamdan el sallayanlar hüzün vermez bana sevgilim dışında.. belki aşırı bireysellikten belki duygusal yoğunluğumu sadece aşk ilişkime yoğunlaştırmamdan.. bu tip sahnelerde duygulanmam..
aklımda kalan son sahne.. terminalde bana el sallaması için zorladığım zat_ı muhterem.. o saniye daha telefomunu kapatmadığım için gelen mesajı ve yazanlar: "sen daha gitmeden,nasıl bu kadar yalnız hissediyorum kendimi?" mesajını okurken hareket eden araç ve görüntü açımdan çıkan zat_ı muhtereme son bakışım.. ardından koltuğa berbat bir sıkıntıyla gömülüşüm..
biletin fotoğrafını çekerken beni gören annem anlam veremedi yaptığıma :) zaman zaman anlamsız davranışlarım oluyor,sorgulamıyor ... garip şeyler hissediyorum..mutlu desem mutlu değilim,heyecanlı hiç değilim ama huzurluyum.. yazabilir miyim bilmiyorum.. aslında bir kaç fotoğrafta eklersem keyifli şeyler sunabilirim size.. dilerim hareketli bir hafta olur dilerim güzel şeyler paylaşırım sizlerle..
şimdi gitme vakti..
ruh halimle nasıl bir bağlantısı var ise bunu dinliyorum sürekli..
