Bir Kızın Pırlanta İle İmtihanı

Kalpler kırılmasın diye baştan söyleyeyim.. Pırlanta sevdası azıcık kroluk,azıcık görmemişlik,azıcık da burnu büyüklük barındırır.Şimdi "bizim ailede sekiz kuşaktır pırlanta geleneği var,bize ilk pırlantayı Sultan Abdülhamit takmış "diyecek kaymak tabaka okuyucuların yazının bundan sonrasını okumasına gerek olmadığını düşünüyorum.

Ara ara gereksiz fevriliklerim,ev kızı tipi modelini azıcık eleştirdiğim,ukalalıklar yaptığım olsa da pırlanta sevdasına hep temkinli davrandım.Tek taşımı kendim alacağım falan türünde benim için gerçekçi olmayan artistliklere girmedim.İnsan kendini tanıyor.Parayı severim,yoksa kendimi yerlere atmam varsa da yemeyi bilirim.Lükse düşman değilim,bir tabak yemeğe şu kadar para verildi diye sızlamaz içim,öğrenciyken beni iki ay geçindirecek bütün paramı inanılmayacak kadar saçma birşeye verip,bir ay simitle bütüngünü geçirdiğimi bilirim.

Evlilik teklifi almamış fakat evlilik yoluna girmiş insan evladı olarak iç sesim bana "pırlanta" diyordu.."Nerde lan pırlantan" "Pırlanta al üfürük" " pırlanta aldır üfürük" "zaten altın yakışmıyor minik parmaklarına pırlantadan mahrum etme onları"

Diğer iç sesim ise " kızım manyak mısın,hani böyle şeylere itimat etmezdin sen,nerede senin çizgin? " parayla mı ölçüyorsun aşkı,adamı yolmaya mı çalışıyorsun,kromusun kızım sen,kendine gel?" "ne farkın kaldı yüzüğümü görmedin mi diye az kaldı gözüne sokup seni kör edecek gerizekalı betülcan'dan "

Gel-gitler.. Arada neler yaşandı bilmiyorum,tek hatırladığım,pırlanta uzamanı hanım kızımızın kafayı yarı sıyırmış yüz ifadesi.Egom varmış benim,öyle yaprak dökümü ailesinin en olgun kızı fikret havalarım falan yalanmış,bildiğin aç gibi en büyüğünü en pahalısını seçer mi insan fiyatlarını bile bilmeden.Birinin bir tarafına girse dağıtacak o öküz gibi pırlantayı ağlaya ağlaya bırakıp makul olanda karar kıldım.Eğer adi pırlata uzmanı bana o pırlanta seti göstermeseydi kendimi şimdi bu kadar suçlu hissetmeyecektim.Set olarak alalım üfürük diyen ve bugüne kadar gözüme o kadar hiç bu kadar sevimli gelmeyen zat_ı muhterem'e tekrar aşık oldum o an :)

Lan üzerimde Mango outletinden 10 liralık bluz,Zara %60 indiriminden 20 liralık pantolon,bu seti neyle takıcam ben.Resmen açlık bu yaptığım.Çıktık mağazadan yavaş yavaş pırlanta etkisinden çıkmış beynime oksijen gidiyor "bana ikinci el araba alırdık ya o parayla","zat_ı muhterem evlenince aç kalırsak bu taşları kemiririz değil mi şekerim ?" "ya bu kanlı emlas filmine gitmişmiydik biz?" diyorum,kafa çalışmaya başladı yavaş yavaş..

Yavrucum besbelli özgüven eksikliği bu takı-toka olayı,yok bende güvenmiyormuşum kendime demek ki.Değerli olduğumu hissetmem için ; kömürden 5-6 milyon yıl fazla toprak altında kalmış bir taşa ihtiyacım varmış.Gözüçıkasıca reklam şirketlerinin oyuncağı olmuşum doldurmuşlar beni yıllarca farketmeden,dombili gün kadınlarının dolma parmaklarından taşan o pırıltıya kanmışım..Bir ara tursil'den pırlanta çıkıyordu hatırlatırım size,bak benden başka hatırlayan yok,taaa o günlerden bozmuşum da niyeti,kurbanımı bekliyormuşum.

Hayatta hiçbir mutluluğu kendisine tam olarak yakıştırmayan insanlar vardır ya..İşte o benim; ağzım açık salakça özgürce sevinemem bir diğerine büyük mutluluk veren şeye ya da abartamam diğer insanlar gibi ufak jestleri.. Hep bir suçluluk duygusu,ben aslında bunu haketmiyorum saçmalığı.. Çocuklarınızı başlarına gelen bütün güzel şeyleri hakettiklerine inanmayı öğreterek yetiştirin olur mu? Sanırım benim sorunum bu,aşırı duyarlı,kaygılı,suçluluğa programlanmış alt beyin..!!