-İyi ki Doğdun Üfürükten Prenses-

Bugün 20 Ağustos tam bir yıl önce o gün sadece 3 kişinin okuduğu :) "Blog Yapıcam,Şahane!!!" adlı yazıyla başladı herşey..

Heyecanlı,neşeli biraz da kasvetimi kapatmaya çalışan bir halim vardı.

Girdiğim her delikte tanınmak,farkedilmek isteyen şu kişiliğimi uzun zamandır takip ettiğim blog dünyasında çok zaptedemedim.

Burayı sevdim,insanları sevdim,iletişimi sevdim,"işte tam benim gibisin" veya " senden bir halt olmaz" diyen mailleri sevdim,yorum onaylamayı sevdim,blogu sahiplenenleri sevdim,duygularımın bir başka kıtadan okunuyor olduğunu görmeyi sevdim,beni üzen herhangi bir olaya sınırsız özveriyle yaklaşıp çözmek isteyen okuyucuları sevdim,mutlu olduğumda gelip buraya yazarsam mutluluğumun daha da büyüyeceğini bilmenin verdiği hazzı sevdim,bazen bilerek ucunu açtığım konuları gelip seviyeli bir şekilde tartışanları sevdim..

Bir yılda bloga ne kattım tam kestiremiyorum ama o bana ondan beklediğimden fazlasını verdi.İnsanların duygularını yakalamayı öğrendim,sırf daha çok okunabilmek varken sakin durmayı başarmayı öğrendim,mutlulukları ve acıları paylaşmayı öğrendim,hayatıma tamamen tabantabana zıt hayatlara sonsuz saygı duymayı öğrendim,eleştiriye tahammül eşiği çok düşük bir insan olarak ana-avrat sövenlere "eyvallah" diyebilmeyi öğrendim.

Öncelikle halihazırda dostluğumuzun bitmiş olduğu blogda birkaç yazısıyla bana destek veren,bu blogu açmam için beni zorlayan Kani'ye teşekkür etmek istiyorum.. Babamın konusunda bir ses verirsin sandım ama yanılmışım,yine de iyi ki varsın,bütün bu güzel insanları sayende tanıdım.

Blog yazmaya başladığım ilk dönemlerde yazılarımı okuyan,beni destekleyen blogunda yer veren tek bir kişi vardı o da Blogmania Editörü Ukturk.. Blogun teknik her türlü işini off demeden yaptı,bütün sıkıcı sorularımı cevapladı ayrıca hoş sohbetiyle sıkıcı akşamlarımı kurtardı.Bütün neşeli,geyik hallerinin yanı sıra oldukça efendi,aklıbaşında biri olduğunu düşünüyorum.O bu kadar umutlandırmasaydı bu iş bir yılı tamamlamayabilirdi.Herşey için teşekkürler,seviyorum seni blogların Erol Kösesi :)

Bu blogu günde 8-10kişi okuyordu arkadaşlar ve ben mutluluktan havalara uçuyordum.Çırılçıplak soyunup da alabileceğin en büyük tepkileri alabilirsin ama yazdıklarınızla tepki almak çok güç.Okuma konusunda sınıfta kalmış bir ülkede yazdıklarınızın okunduğunu bilmek,gün geçtikçe arttığını takip edebilmek,bunun verdiği haz bambaşka..

Bloga büyük anlamlar yüklemedim,hatta boşladığım bile düşünülebilir,İstediğim tek şey vardı ki bana benzeyen insanları bulmak,bir noktada buluşmak,dilerim gerçekleştirebilmişimdir.Eğer okunmuyor olsaydı bu blog benim gibi herşeyden çabuk soğuyan birisi için birkaç haftada biterdi bu hikaye..Bu sebeple Çok teşekkür Ederim,bir şekilde buraya gelen herkese..

İlk günden bir alıntı ;

"belki bazen paylaşmamak,evet galiba sebep bu..canım isterse gelip
yazmak,yazarak çoğalmak ya da azalmak hedeflediğim bu.. "