Blog Yapıcam,Şahane!!!

Başlangıç ve bitişlere kaygı ve stresle cevap veren şu bünyem. İnsanlık için böylesine büyük bir adım atmamıda kaldıramadı..

Yazacak onca şey,düşünmekten bütün sinir uçları harap olmuş bir beyni insanlığın hizmeti sunmaya dair atılmış ilk adım olan şu günde yazacak hiçbişey bulamamak gibi bir kazık atabilir beynim bana..yapabilir,zaman zaman beni çok zor durumlarda bıraktığı olmuştur..

ilk gün ne yazmak ve ya ne yazmamak gerektiği düşünürken kendimi bulduğumda,artık iş başvurusu yapmaya ara vermem gerektiği düşündüm..zira kendimi özgürce ifade etmek istediğim tek yerde,vazgeçemediğimiz kalıplara sokmaya çalışıyordum kendimi..ne yazmalı,nasıl dikkat çekmeli,nereden vurmalı(voleyi :) )

dürüstçe söylemek gerekir ki , ne paylaşacağımızı bende bilmiyorum..gündemim herkes gibi periyodik olarak değişiyor.. paylaşabileceklerim aslında paylaşmak istediklerimle sınırlı,bu blogu açmamdaki en büyük sebep konuşarak öldürmek istediğim insanları kurtarmak..

belki bazen paylaşmamak,evet galiba sebep bu..canım isterse gelip yazmak,yazarak çoğalmak ya da azalmak hedeflediğim bu..

birgün karşınıza gelip" amaaaa bu blog benim bebeğim gibi oldu" duygusallığına girersem kafamı uçurun..hep mesafeli ancak olabildiğince hatta cıvık sayılabilecek bir samimet hesaplıyorum..

an itibariyle blog yazmam için beni dürten arkadaşımı sevgiyle öpüyor,başladığı tüm saçmasapan işlere bile tüm gereksiz ilgisiyle kör gözüne bağlanan böyle bir insana böyle bir meşgale bulduğu için ayrıca kınıyorum..

velhasıl,olay budur..

hayırlı olsun,başlıyoruz..