-Yan Gelip Yatanlar-

kendi hayatımla ilgili can sıkıcı detaylarla boğuşurken sabah aldığım haberle bu halimden utandım..insan dünyayı kendinden ibaret sanıyor,sadece kendisi etrafında dönüyor sanıyor.. hep keyifli şeylerden bahsetmek istiyorum her olayı keyifli bir tarafından tutmak yoksa bile o tarafını bulmak istiyorum..

ama konu buraya gelince daralıyorum,nefes alamıyorum,çaresizlikten,elimden hiçbirşey gelmediği için deli oluyorum.. şehit haberleri duymayı kanıksadığımız o günlerden beri sanki daha çok şehit veriyoruz..

şehit kavramının ulviliğinden sebep uzun süre bu mevzuya yaklaşamadık..saygı duymakla yetindik,neden şehit veriyoruz sorusu sorulmaktan çekinilen bir soru oldu hep..her gidenin ardından vatan sağolsun derken gururluyduk..Türk olmanın enteresan bir cesaret getirdiği şu bünyemiz ölmeyi onur sayar bu yolda.. öyle de.. ancak artık savaşlar dağlarda yapılmıyor.. bizde masa başındaki savaşlarda pek etkili olamıyoruz..

yakın dönemde hepinizin hatırlayacağı bir olay yaşanmış.. şehit annesi diğer annelerin aksine "vatan sağolsun demiyorum,ben bu çocuğu gözümden sakladım büyüttüm okuttum (sanıyorum bilgisayar mühendisiydi) vatana millete hayırlı evlat haline getirdim..ödülü bu mu diyordu? "başbakana soruyordu? burada anlatmak istediği elbette vatan düşmanlığı değil..artık politik çalışmalarla yürütülen terörle mücadele çalışmasının dağda değil de masada sonlandırılmasından bahsediyordu..

acıdır ki o günden bugüne hiçbirşey değişmedi..halen olası bir harekatı ve o hareketta şehit olanları gururla anlatıyoruz,köklerini kazıyacağız diye nutuklar attıkları şerefsizleri meclisteki deri koltuklarda ağırlıyor,çankaya'ya kabul ediyoruz aynı çankaya köşküne ramazan ayında popülist bir yaklaşımla şehit yakınlarını davet edip kendimize onların acıları üstünden pay çıkartıyoruz... cebimizden çıkan vergilerle meclisteki partisi belli veya gizli(!) vekilleri besliyor,kolkola dağlarda verdikleri pozları içimize sindiriyoruz.. her şehit haberine aynı klasik taziyeyi sunup: "Şehitlerimize Allah'tan rahmet yakınlarına........" birkaç zaman daha idare ediyoruz..

Şerefli Türk Ordusunun bir yetkilisinin bu konuya tam vakıf,sert,teknik ve milletin gönlünü ferahlatan bir açıklamasına denk gelmek istiyorum.. artık "bizde karşılığınızı vereceğiz bilmem kaç kişiyi öldüreceğiz" açıklamalarından çok artık öldürdükleri o pisliklerin "leşlerini" görmek istiyorum.. buradan bakılınca vahşi olabilirim ama çocukluğunda evinin duvarından mermi toplayan birine göre oldukça sakinim.. teröristlerce öldürülmüş şişmiş bir bebek cesetiyle karşılaşmış bir çocuk olarak bu kadar saldırgan olmam da mantıklı karşılanmalı.. ömrünün yarısını annesine: anne,babam bugün ölmemiştir değil mi? diye soran biri olarak benim bu leşleri görmeye ihtiyacım var..benden öte binlerce kişinin ihtiyacı var..

politik anlamda başarılı olamadığımız aşikarsa veya gücümüz yetmiyorsa..bir kan akacaksa bu kanın bizim yerimize başkalarının olması gerekmez mi? burada gayet şirin toplumsal bütünleşmeye dair sıcacık mesajlar vermek isterdim ama bugüne kadar bizim için canını vermiş onlarca insandan utanırım bunu yapamam.. üstelik o kadar barışçıl da değilim..

üzerinden çok zaman geçti ama hala içime dert olan o talihsiz açıklamayı düşünüyorum,aslında her şehit haberinde tekrar aklıma geliyor..biri herhangi biri... "Askerlik yan gelip yatma yeri değildir" diye bir açıklama yapıp buna rağmen iki yavrusunu koynundan çıkartıp hala askere göndermemesini nasıl açıklayabilir acaba?

her defasında bunu söylemekten acı duyuyorum bana bir kabulleniş,bir boyun eğiş gibi geliyor ama..

Vatan Sağolsun..