-Çanakkale Zaferi-

Bizim derdimiz ne biliyor musunuz? Masal seviyoruz biz.. Daha kaç zaman önce,öyle ki dedelerimizin anlattığı bir mücadeleyi sanki 1534 yıl önce yaşanmış gibi ağda gibi uzata uzata sakız kıvamına getiriyor.. Sömüre sömüre,ağlaşıyoruz,ama bir de yalan ağlıyoruz.. "oyy bugün şehitler için duygulandım hani çanakkale'de ölmüşler ya yıllar önce,içim acıdı valla bebişim "diyerek ağlıyoruz..Televizyonlarda çıkarttıkları şehit annelerinin acılarıyla reyting kovalayan şerefsizlerle,sabah resmi kurumlarda,okullarda,üniversitelerde zorla yapılan toplantılarda iki ağlak-sümkürük gözyaşıyla malı götürüyoruz.. Olayın masalsal kısmı,şehitler ölmez vatan bölünmez nidaları,"biz kii çanakkale'de hede hödöö yapmış milletin torunlarıyız "cümlesine sığınan bürokratı.. her yıl bu muhterem günlerde bildiğin tiyatro yapıyoruz..

Elinizi vicdanınıza koyun,öğretmen olun,anne olun,baba olun,üniversiteye giden öğrenci olun,ev kadını olun,ne olursanız olun... koydunuz mu? tamam ..soruyorum ,nedir 18 mart? "çok kötü fena,savaş,kan,mücadele,muhteşem türk tarihi,şehit,destan,kurtuluş savaşı,gittik gezdik piknik yaptık orada çok da güzeldi" var mı başka cevabınız? bundan ibaretiz değil mi? öyleyiz.. biz yediğimiz ekmeğin nereden geldiğini bile merak etmeyen,hiçbirşeyin peşine düşmeyen,bizim için ölen insanları yıllar sonra sadece şak şaklayan,gazilerimize verdiğimiz 200ytl'lik maaş ile acilen ölmelerini ima eden insanlarız..

Bundan 3-4 yıl önce Çanakkale Zaferi üzerine duygulandığımı gören bir aydın kılıklı şahsiyet(yrd.doçent) : "Ne garip kazandığı savaşlarla,döktüğü ve kaybettiği insan sayısıyla gurur duyan başka bir millet yoktur galiba,bize niye barbar dediklerini şimdi anlıyorum demişti.." bu ülkenin ekmeğini yiyerek,bu günlere gelerek,belki de hür olarak aldığı nefesi,kariyerini,varlığını,benliğini,özgürlüğünü,namusunu bu barbarlara borçlu olan bu insana,yaşımdan ve o zaman ki öğrenci kimliğimden istediğim cevabı verememiş,sadece "belki de bize çok saldırdıkları bizi rahat bırakmadıkları,topraklarımıza göz koydukları için savaşmak zorunda kalıyoruz,bizi bu kadar savaşçı kılan düşmanlarımızdır" diyebilmiştim..

Ne zaman bu ülkenin bölünebileceği yıkılabileceği ihtimali kafamı kurcalasa,müthiş bir korku sarıyor beni.. ben ülkemde eli silahlı adamlar kol gezerken caddelerde yürüyemem,başka bir bayrak altında yaşayamam,ne kadar berbat,kötü,çirkin,eksik de olsa bu ülkede özgür yaşamaya alışmış,bu bilinçle doğmuşum.. Hiçbir türkü cehennemin dibinde de olsa,özgürlüğünden men edemezsiniz,bizim zaferlerimizin en büyük nedeni budur? Hayal edin bakalım,camdan bakın ve başka bir ülkenin sömürgesi olduğunumuzu,işgal edildiğimizi,topraklarımızda yabancı olduğumuzu hayal edin,bunu kaldırabilir misiniz..?

İlkokulda öğretilen belirli gün ve haftalar gelmeden,elimizi başımızın arasına alıp düşüneceğiz.. Ya bu ülkeye hizmet etmiş insanlara,değerlere saygı duyup sahip çıkacağız,ya da defolup gideceğiz.. Çocuklarımıza kafalarını kıra kıra,döve söve bu tarihi hakkıyla öğreteceğiz,niye bu ülkeyi sevmeleri gerektiğini aynı yaşta 14 yaşında şehit olan 90 yıl önce yaşamış kardeşini anlatacağız ama bunların bir masal olmadığını farkettirerek..

Şimdi rica ediyorum,kafanızda tam olarak ne olduğunu bilmediğiniz noktalar var ise,açın herhangi bir siteyi ve Çanakkale Savaşını ayrıntıları ile öğrenin,inanın en azından bizler için ölerek,bunu hakediyorlar.. En azından okuyup gurur duyacağımız,insansak gözlerimizin dolacağı bir tarihi yazmışlar.. Biz de bu tarih üzerinde yaşıyoruz..