Anne olmadan önce tanıdığım herkes öyle büyük bir değişime girdi ki..Eski entellektüel havaları,eski komik halleri,eski dünyaya duyarlı halleri gitti yerine sadece bebeğe duyarlı onun dışında her sohbete her görüşe her konuya uzak insanlar haline geldi.Kötü mü tartışılır.. iyi mi o da tartışılır ama değişim büyük insan kendisi için korkuyor.Bütün bu değişimin farkında olan annelerin tek cevabı "evlat sevgisi onun bir gülüşü benim için herşeye değer" anlıyorum da ya sen ? Sen yok gibisin artık.. Ne yediğinden anlıyorsun ne içtiğinden ne gecen var ne gündüzün yüzünde bir solgunluk, daimi bir yorgunluk hayata dair beklentin kısıtlı tek tesellin bebeğin ve o ay aldığı 500 gr kilo..
Ben de mi öyle olacağım? Hayat bir süreliğine bitecek de sonra izin verirse yeniden mi başlayacak.Çok mu bencil bakıyorum,yoksa dünyaya gönderilme amacımız bu da ben mi anlayamıyorum. Çok tembelimde herkese kolay gelen o süreçler bir bende mi gerginliğe yol açıyor? Şimdi ben mutlu olayım diye mi doğuracağım yoksa üremek zorunda olduğumuz için mi görev mi yoksa bu? Çocuk düşmanı değilim ama böyle her gördüğü bebeği mıncıklayan biri de değilim.İnsan nasıl anlar bebek sahibi olmaya hazır olduğunu?
Geçen hafta " falcı söyledi hamile misin" sorusuna muhatap olmasaydım daha az gergin olurdum herhalde.Ve hayır değilim bakın bir daha inanmayın falcılara falan tutturamıyorlar cevabına rağmen,aslında bir baksan hamile misin acaba sorusuyla ikince kez sarsılınca anladım ki doğurmadan bu dünyada huzur yok hiçkimseye.. Ve sanki çocuk bir kadının kendi başına gerçekleştirebildiği bir hadise gibi hep kadına soruluyor hamile misin diye.. Evlilik an ve an ilerledikçe büyüyen bir kaygıyla ve baskıyla sorulur hep "neden yapmıyorsunuz? "Edep dediğimiz şey nerede kaldı ki biz anne kız arasında adet olma hadisesini konuşamayan bir toplumken birine çıkıp neden çocuk yapmyorsunuz diye sormak ne büyük cesaret?
27 yaşındayım çok mu geç kaldım sorusunu zihnime kazıyan sadece mahalle teyzeleri olsa sallamam da böyle eğitiminden gözkamaştıran ablalar da aynı yoldan gidince ee insan geriliyor.Tembelliğinden bencilliğinden cesaretsizliğinden kendini suçluyor insan.Şimdi sadece aile büyükleri sussun,birileri üreme organlarımızda sorun olmadığına inansın,üniversitedeki arkadaşlardan geri kalmayayım diye yapılır mı çocuk? Bu sebeplerden yapılmazsa illa yolda gördüğü bebeklerin ayacıklarına saldıran bir hale gelmeyi mi beklemeli..?
Bana safii kendi emeğiyle büyüttüğü biricik evladına yeterince annelik yapabilen ama kendini tüketmeyen,hayatındaki güzellikleri illa ki çocukla değiş-tokuş yapmamış olan,kendine ait zevkleri ama sağlıklı güzel çocukları olan bireyler lazım.. Anne olunca sadece daha da olgunlaşmış belki daha da duyarlılaşmış ama kendini yitirmemiş örnekler lazım..
Benim çevremde yok, dilerim vardır..
23 yorum:
hımmm:)düşüncelere gark ettin beni lakin nacizane ne menem bir "anne"yim bulamadım.valla ister istemez şaftın kayıyor ,dünya ters düz haroşa tekniğine bürünüyor.senden alıyor sana başka bir şeyler katıyor.
hazırsan yap derim.hazır değilsen amman haaaa:)
valla ben de hiç anlamadım doğmamış çocuguna mektup yazanları,bakıp ağlayanları.bazı insanlar anne olmak için doguyor belki de.
Prensesim her zaman ki gibi üslubun ve yorumların harika ben cidden senin yazılarını okurken çok büyük keyif alıyorum ..
Bu arada belkide şuan çocuktan önce çalışma hayatına atılma isteği seni bu denli düşünmeye itiyordur tabi bide sürekli artık çocuk düşünmeye başlayın baskıları da eklenince ... Maalesef toplumumuz meraklı ve başkaları adına kara vermeye bayılan fertlerle dolu sen yine evli olduğun için bu sorulara maruz kalıyorsun ben hayatımda daha eş adayı bile yokken artık evlen ve biran önce çocuk yap sözlerini duyuyorum düşün artık !!! Çocuk sahibi olmak cidden çok kutsal çok güzel birşey ama bırakın da bunu eşler hazır hissettikleri zaman hür iradeleri ile karar verip yapsınlar ;)
Ayrıca belirtmessem çatlarım face de bebişinin pipi fotosunu paylaşanlarda mı varmış ;)))
Zamanı geldiğinde kendini hazır hissettiğinde İnşallah Rabbim dört dörtlük bir Anne olmanı nasip eder tatlım ....
yani ben daha 20 yaşında olduğumdan belki bana söz düşmez bu konuda ama sadece şunu demek istedim. benle yaşıt olup ahh bebek istiyorum diye deli divane olan arkadaşlarım var. ben yolda bebek görünce kendimden geçerim ama kendi çocuğumun olduğu hayali bana kabus gibi gelir, bebek istiyorum diyenlerin dışardaki tatlı bebekler umurlarında olmaz. bu nedenle bebek doğurmak istemenin çoğu zaman öğretilmiş ve hatta dayatılmış bişey olduğunu düşünüyorum. gerçekten isteyerek yapan insanların sayısının madem evlendim doğurayım diyenlere oranla çok çok az olduğuna inanıyorum. ve eminim ki bi an gelecek gerçekten hazır olduğunu hissediceksin, belki böylesine bilinçli karar verirsen tüm hayatından vazgeçmeden hem senin için hem bebek için sağlıklı bi yaşam sürdürebilirsin.
:)
@SiTare: güzel özetlemişsin.. bazı arkadaşlarım hiçbirzaman hazır olunmadığını iddia ediyor,ne dersin?
@çokoprenses: aslında onları bir nebze anlıyorum .. anne olmak için yaşayanları ama bir de öyle olmayan ama anne olduktan sonra cozutanlar var ki.. bende mi öyle olacağım diye kaygılanıyorum :)
@Adsız : çok teşekkür ederim.. bu bir süreç ya,şimdi sana önce evlen çok geç kaldın diyecekler sonta doğur çok geç kaldın sonra ikinciyi doğur çok geç kaldın :) kabus gibi ama böyle..
teşekkür ederim bütün güzel dileklerin için canım ..
@Loana:yok ne demek laf düşmez. Senin yaşında olup iki tane evladı olan insanlarda var. Yani bu bir tercih galiba bende 20 yaşındayken aklımın ucuna bile gelmezdi ne evlilik ne çocuk..
bu arada bakış açın 20 lik değil 30luk tebrik ederim Loana ,sağol yorumun için..
evet hislerime tercüman olmuşsun, hem de facebook fotolarına kadar... arkadaş o nasıl bir kendinden geçme halidir anlamıyorum, zaten anne değilim anlamamam normal de, ben yine de saçma buluyorum o vecd hallerini, evet tamam çok seviyorsun da, mantığını ve kişiliğini de mi plasentayla alıyorlar senden.
bir de şu "ay yap derim bence hemmen" durumları var ya, sana ne demek istiyorum yapacak olsam sana mı soracağım sen git hemmen yap . her zaman olduğu gibi milletimizin üstüne her şey ama her şey vazife, doğurduktan sonra da diğerleri gelir "ay zayıf mı ne ?" , "neyle besliyorsun?", "niye giydirmedin düzgün üşüyecek?" , sonra ikinci ne zaman kardeşsiz olmaz mevzuları. kısacası herkes o koca burnunu herşeye sokmaya bayılır, o yüzden insan kendi sesini kendi içini dinleyemez hale geliyor sağlıklı düşünemiyor.
imza: evlilik arifesinde olan ve her halta karışmaya çalışanlardan bıkmış manyak.
bende senden 1 yaş büyüğüm ve hiç içimde çocuk sahibi olmak gibi bir istek yok bende böyle sorgulamalara girmiyorum desem yalan olur bu aralar bunları çokça da duyar oldum bence herkes anne olmak zorunda da değil hayırlısı olsun diyelim biz yine de:D
Etrafın da sana bunu soruyor olması çok saçma onlara ne ki! :)
facebookta çizgi roman şeklinde fotolar yanyana dizilip,üzerine de veledin ağzından cümleler yazmışlar,neymiş! ilk berber mecarası imiş:)face'e dökülmeden yaşansalar çok daha şirin anılar aslında..
şu soru '' ee çocuk yok mu daha?'' bana hep fesatça gelir,nice hastalıkların -sorunların yaygınlaştığı günümüzde,sanırım merak konularıdır..bir kısım içinse sadece alışkanlık yapmış bir sorudur,kazınmışcasına...
ben bir anneyim,ama kendimden geçmiş,kendini yemiş bitirmiş değil aksine 30 undan sonra ve anneliğinden sonra kendimi daha da fazlaca keşfedenlerdenim..anneliğin hakkını da veriyorum sonuna kadar herşeyi ile,ama kendimin de hakkını yemiyorum,sonuçta benim ruhumun iyi olması demek,evladımında iyi olması demektir.mutlu ve umutlu bir anneyim kendi dünyamda,kızımada fazlasıyla bulaştırıyorum bunu gülümseyerek:)
sevgilerrr sana ;)
@Robin: Evleniyor musun ? Ayy mayısta evlen falan diye başlarmışım bende karışmaya :)) şaka bir yana evlilik süreci de herkesin burnunu soktuğu bir süreçtir..evi şurdan tutun,gelinlik şöyle olsun,buzdolabının markası bu olsun.. senin kafan çalışmıyor ya sen nereden bileceksin en iyi beyaz eşya hangisi?
Çocuk da bunu gibi şimdi yap zamanı yaşını alma genç anne ol bu ay yap erkek olsun diyeni bile duydum! erkek olunca ne olacak ne artısı olacak onu bilemedim ama :)
@SeLcEn:Gerçekten doğru vakit geldiğinde "biz geldik" derler inşallah :)
@rahat-yazar:konuya en masum bakan blogger ilan ediyorum seni,harikasın haklısın ama bu herkesin hakkıdır türkiye'de ..herkes birbirine bu soruyu sormayı hak görür.
@Nil:Ayy bir de o var evet.. Seslendirme hadisesi "bakın çok tatlıyım sümüğüm akıyor" falan gibi :) oyy çok güldüm güzel noktaya değindin
Senin adına çok sevindim,güzel bir örneksin.. Çocuğa tapmaya başlayınca hem ona büyük bir yük yükleniyor hem anne benliğinden geçiyor.
ben de hep 30 da evvel anne olmalıyım mantığında buldum kendimi.. şu halde mecburen öyle olacak :))
bi kere ilk yapman gereken milleti duymamak.. biliyorum çok sinir bozucular, insanın bi yerde patlayası "size neee" diye böğüresi geliyor. ama tek çare bu inan bana. çünkü hiçbir zaman susmazlar. çocuk sahibi olursun ikinciyi sormaya başlarlar, ikinciyi yaparsın "üçüncü yü yapıcan mı? ayy yapma bu devirde en iyisi iki çocuk" muhabbetleri başlar.. hahahha böyle uzarr gider..
sen kendini dinle. ne zaman istersen o zaman yap. ama yapmak için de yoldaki bebelerin ayağına saldırmayı bekleme. çünkü o gün hiç gelmeyebilir...
Merhaba,bloğunuzu hasbelkader gördüm.Belki ANNE olduğum için algıda seçilik neticesi okumak üzere içeri girdim.
Şunu söylemek isterim ki;ANNe olmadan bu kutsal müessese hakkında sağlıklı yorum yapamassınız.Düşünsenize tatmadığınız bir yemek hakkında yorum yapmak ne kadar saçma ise bence bu kutsal müessese içinde çok saçma buldum.
Ayrıca bu konuda okumuş kişilerden ziyade tecrübelere kulak vermenizi üç çocuk annesi biri olarak tavsiye ederim.
unutmayın;cennet ANNElerin ayakları altındadır.Bilmem anlatabildim mi? iyi günler
@Adsız: Merhaba.. Yazıyı kendinize bir saldırı olarak adlandırmanız çok ilginç olmuş.Saçma diye adlettiğiniz de benim düşüncelerim değil mi? O halde büyük hatadasınız saçma ifadesi büyük hadsizlik olmuş.İyi o halde futbolcu olmadan futbol konuşmayalım evlenmeden evlilik vekil olmadan siyaset konuşmalayım olur mu?
ben gördüklerimi kendime ait kaygılarımı paylaştım..
hoşunuza gitmediyse yarısında okumayı kesersiniz ne saçmalamış bu dersiniz olur biter.
3 çocuk annesi olmanız bütünüyle sizin tercihiniz.benliğini kaybetmeden anne olabilinir mi bunu tartışmak istemiştim..
@gülcan:yani annelik edilindikten sonra hazır hissedilebinilen birşey öyle mi ?
Çok güzel bir yazı. Tam nişanlımı tarif etmişsiniz. Hatta bu yazınızı kendisine de yolladım. O da okudu. O da çok beğendi.
Özellikle son yeri çok tuttum. Harika bir gözlem yapmışsınız. Yazdığınız yazının her cümlesine katılıyorum...
Bana safii kendi emeğiyle büyüttüğü biricik evladına yeterince annelik yapabilen ama kendini tüketmeyen,hayatındaki güzellikleri illa ki çocukla değiş-tokuş yapmamış olan,kendine ait zevkleri ama sağlıklı güzel çocukları olan bireyler lazım.. Anne olunca sadece daha da olgunlaşmış belki daha da duyarlılaşmış ama kendini yitirmemiş örnekler lazım..
tekrar merhaba,öncelikle saçma bulmama kızmış olmanızı çok yadırgadım.illaki onaylamak zorunda kalsaydım yarıda bırakıp çıkardım.Siz bu konu da yanıldığınızı ancak ve ancak ANNE olduktan sonra anlarsınız.Çünkü ANNElik ne futbolculuk nede siyaset ile bağdaştırılamayacak kadar özel bir müessesedir.Sanırım bu duyguyu tatmadığınız için bunu bir meslek gibi algılıyorsunuz.
Oysa ANNElik sınızsız ve karşılıksız fedakarlıktır.Bahsettiğiniz yada aklınıza gelebilecek hiçbir meslekde bahsettiğim fedakarlığı gösteremezsiniz.Bunu anlayabilmeniz için tek şart ANNE olmanızdır.
Fedakarlığı tartışıyorsak eğer basit bir örnek verebilirim.Bir kan pıhtısı 9 ay boyunca sizin bedeninizde hayat buluyor.tıpkı bir organınız gibi...ona çok iyi bakıyorsunuz zarar görmesin diye.düşünsenize bedeninize zarar verecek birşeyi yapmamak için nasıl özen gösteririz buda onun gibi birşey..
veeeee mutlu son:DOĞUM!!!
işte bu fedakarlık sonucu sizin bedeninizde hayat bulan kan pıhtısı sizin CANINIZ oluveriyor.
Sizin gibi düşünen pek çok kişiyi biliyorum ki anne olduktan sonra 90derece dönüş yaptılar.sizde hayırlısı ile bu ktsal mertebeye ulaşırsınız inşaallah.o zaman sizinle tekrar bu konuyu konuşmak isterdim..
@adsız:Şimdi ortada bir sıkıntı var ki ben ne çocuk düşmanıyım ne anne olanları yadırgıyorum.Etrafıma baktığım anne olanların büyük bir kısmı ee kadınız ee evlendik ee o zaman üreyelim de elimizde bir uğraş olsun mantığındaki kimseler. ve bu insanlar mahalle teyzeleri değil bilakis düşüncelerine çokça önem verdiğim kültürel olarak saygı duyduğum kimseler..Kimse anne olmasın bu çocuklar neden doğuyor anne olmak kutsal bir şey değil dediğimi yazdığımı hatırlamıyorum.Yazıyı tekrar okudum yine böyle bir ifade bulamadım.
Anne değilim o halde bu konu hakkında konuşamam.O zaman bu yazıyı da annelik konusunda "cehalet" sahibi birinin yazısı olarak görün rica ediyorum.Ciddiye almayın üstünde de durmayın.
Anne olmak ne kadar zor ve kutsalsa birileri için de bir o kadar kolay.. 17 yaşında iki çocuk annesi insanlar tanıdım.. Ve zerre kadar saygı duymuyorum bu insanlara.. Yani anne olmak erkek türüyle birlikte olmak,akabinde gebe olmak ardından bebeği koruyarak 9 ay taşımak ve en nihayetinde doğurmaktan ibaret değil.. Bunu memeli dediğimiztüm hayvanlar yapıyor zaten benim kaygılarım sonrası.. Kendime dair artı olarak da bebeğime dair. iyi bir anne olmak isterim hatta mükemmel mümkünse.. benim hayalim sadece anne olmak değil yani..
Bence insana gerçekten değer veren herkes benim gibi bazı şeyleri sorgulamalı.
Birgün anne olacağım Allah 'da izin verirse elbet ama evladıma olan sevgim bağlılığım anneliği kadınlığın tek onuru görenleri yadırgamamı engellemeyecek.Anne olmayı hem hayatın rutinin bir parçası gibi görebilmek hem de çocuğa gerçek emeği verebilmek.
benim baktığım nokta budur..
@1iyokmu: kullanıcı adın ilginçmiş gerçekten..
Beğenmenize sevindim,mutluluklar diliyorum ikinize de :)
duygularıma bu kadar tercüman olman inanılmaz! evlenene kadar zaten aile baskısı altında yaşayan bizler, evlendikten sonra tam rahat ettik derken bu sefer de toplum baskısı başlıyor.bir de ne kadar ayıp birşey çocuğunuz olmuyor mu diye sormak.belki istiyoruz da yapamıyoruz neden bunu anlamak istemiyorlar? elalemin uçkurunun derdinde herkes.uyuz oluyorum.ve kendini unutmak,başkası olmak konusunda da sana katılıyorum.çocuk senin hayatına katılan biri olmalı bence,hayatını ona göre tabii ki düzenleyeceksin ama bütün kişiliğini kaybedersen senden ne kalır geriye?
Bu değişim birazda eğitimli hanımlarımızın hamile görgüsüzlüğünden kaynaklanıyor. Normalde çok sosyal olamayan insanların çocukla beraber etraflarını bezdirecek bir çocuk sohbetine girmeleri de cabası.
Hiç mi yolda yürürken üzerinize üzerinize bebek arabası sürülmedi? Sanki "açılın ben memlekete yeni bir veliaht doğurdum" der gibi.
Normalde neslin devamı için yapılan ve aileye neşe saçması beklenen çocuk yapma işi bu bakış açısıyla çevre için hayattan soğutucu olabiliyor.
Herkes süper güzel,zeki,inanılmaz çocuklar doğuruyorsa çevrede neden bu kadar çok boş bakan çocuk var?
Ne yazık ki ebeveynler sıradan çocuklar doğurduğunu bir türlü kabul edemiyor.Özellikle eğitimli kesim.Benim 1.5 aylık bebeğinin "baba" dediğini iddia eden arkadaşım var. 1.5 aylık bir bebek nasıl konuşur? Sonrasında bu hırs çocuğuyla kafayı bozmuş anneler doğuruyor. Eleştirirsen hemen karşı saldırı başlıyor. "anne ol anlarsın" ya da "anneliğin fedakarlığı" üzerine nutuklar. Burada da benim onaylamadığım şey zaten fedakarlık görülmesi. Normalde bir iyilik yaparsak bunu anlatmak ayıptır.Fedakarlık da aynı şekilde.Zaten kime neye göre fedakarlık? Sen kendi hayatından kendi isteğinle feragat ediyorsun buna benim "vay beee" demem gerekmiyor ki...:)
Televizyon dizilerinden gördüğü hayata özenip sit com çocukları doğuran ebeveynlerin hepsi çok farklı bir şey yaptığını sanarken aslında tamamen bir sürüye giriyor çünkü herkes aynını yapmaya çalışıyor.Şimdi saysak çocuğuna blog tutan(modern mektup) kaç anne buluruz?
Ay ben bunu yeni okudum nasılda katılıyorum her bir kelimesine!!
Yahu ben bi kaç arkadaşımı kaybettim bu sebeple maalesef :( Artık onların sadece çocuktan bahsettikleri bgn dişi çıktı bugün gazı çıktı muhabbetleri var.. Maalesef benimle konuşacak ortak bişeyleri kalmadı.. Üzgünüm ama böyle !
eline sağlık diğer yazıların gibi yine çok güzel bir yazı olmuş. konu ilgili yorum yapmayacağım ama yazılanları kişisel alan insanlar sanırım bu herkesin işine en çok karışanlar..anladın sen beni kıps kıps (göz kırpma efekti:)
sevgili üfürükten prenses... sizin kaygılarınızı anladığımı sanıyorum.. çok geç,38 yaşında anne olmuş biri olarak anne olmadan önce aynen sizin gibi kadınların bu değişimini anlayamıyordum.ama asıl komik olan ben de anne oldum fakat onları hala anlayamıyorum.muhtemelen olay anne olmak ya da olmamak değil,olay kişilikler.
şu bir gerçek ki yaşamınızın merkezi değişiyor ama acı vermiyor. bu yeni merkezin etrafında nasıl bir kişilik nasıl bir yaşam süreceğiniz size bağlı.
son olarak , 38 yaşına kadar bir çok sevgi türünü tattığını zanneden biri olarak anne olduktan anladım ki henüz hiç bir şey tatmamışım. meral
Yorum Gönder