Doğum Hikayem (Spinal Sezeryan)

Ve minik kurabiyemize kavustum... Taaaa Tatammmm haberi sıcak sıcak vermeyerek işin eğlenceli heyecanlı kısmı için 45 gün kadar geç kalmış olabilirim. Ama yazacak vaktim yoktu.Ben isterdim ki doğurayım iki gün sonra yazayım bir haftalık duygularımı yazayım hamilelik haftalatımı sıraladığım gibi ,gaz krizlerini ,benim ruhsal krizlerimi yazayım , kırk çıkma seremonisi yazayım ama maalesef.. B.Ö ve B.S diye bir kavram var artık hayatımda. Bebekten Önce Bebekten Sonra ..  Annemin deyimiyle ben artık çocuklu bir kadınım ve artık hiçbirşey eskisi gibi olmayacak :)

Son yazının ardından tam 40.Haftada kontrole gittim.Herşey aynıydı bebek aşağı inmemişti,sancım yoktu,açılma yoktu doğurmaya delil olarak gösterilebilecek hiçbirşey yoktu. Aksi gibi suyum azalmıştı ve bu bebek için an itibariyle olmasa da ilerleyen günlerde sıkıntı yaratabilirdi. Normal doğum için sıradan bir hamilenin yapmaması gereken herşeyi yapmış kilometrelerce yürümüş son haftalarında koca bir evi tek başına temizlemiş kendimi yorabildiğim kadar yormuştum.Üstelik son  15 gündür envayi doğum hareketleri açılma hareketleri yapmıştım. Başından beri normal doğum istiyordum üstelik fiziksel olarak oldukça müsaittim ve fakat olmadı! Dr daha fazla beklemenin mantıklı olmadığını bebeği 40+ 1 de yani hemen ertesi gün almak istediğini söyledi. Düşündüm elbette derin bir hayalkırıklığı içindeydim muhtemelen bunda hayatımdaki sezeryan doğuranın pek de  doğum yapmış sayılmayacağı imasında bulunan çokbilmişlerinde etkisi vardı. Ama dr da güvenmek istiyordum üstelik artık gerçekten bebeği taşımakta zorlandığımı farkettim.

Vee netice olarak dr önerisini kabul ettim. Ertesi gün sabah 09:00 için sözleştik.Akabinde zat_ı muhteremi aradım İstanbul'dan yola çıkması gerektiğini söyledim.. Bu arada dogumu ailemin yanında yapmaya karar verirken en büyük korkum doğumda zat_ı muhteremin yanımda olamama ihtimaliydi.Neyse ki bu durum ortadan kalkmıştı ? Yoksa kalkmamış mıydı ? Saat 12:00 sularında eve geldik. Hayatta en sevdiğim yemeklerden birisi annemin domatesli sarımsaklı makarnasıdır lingue ile yapılması tercihimdir iki tabaktan fazla bile yemişliğim vardır. Annem bana bir kıyak yaptı ve eve gider gitmez domatesli makarnamı yaptı. Saat 16:00 sularında garip birşeyler olduğunu farkettim. Altıma kaçırıyordum üstelik kontrol edemiyordum ve bu durum çok komiğime gitmişti.Gebelikte özellikle son haftalarda idrar kaçırma normal kabul edilebiliyor 40 haftaya gelmiştim başıma böyle birşey gelmemişti. Bunu da yaşayacağım herhalde diyerek önemsemedim. Neyse ki yarın sabah yavruma kavuşacaktım!  Aradan geçen 15 dk boyuca idrar kaçırma olarak iddia ettiğim durum devam etti anneme dr gitmemiz lazım suyum geldi dedim. Babam dondurmalı baklava yiyordu baktım oldukça keyifliydi neyse keyfini bozmayalım biraz daha idare ederim dedim :) Sonradan babama anlatığımda manyak olduğumu düşünüyor.

Hastaneye vardığımızda dr sanki beni bekliyormuş gibiydi hiç şaşırmadı gelen suyun ne suyu olduğunu anlamak için renk değiştiren bir ped verdi.Bu arada su gittikçe artıyor hastanede gezinmek benim için zorlaşıyordu. Ped renk değiştirdi evet suyum gelmişti fakat sancım yoktu. Suni sancı yapılamazdı çünkü bebek yukardaydı acilen sezeryan olmam gerekiyordu.Plandan ne kadar hoşlanıyorsanız hayat sizi o kadar zorluyor. Kocam yolda az önce camış gibi iki tabak makarna yemişim ve sezeryan olacağım  !

Yatış yapıldı odama geçtim annemi babamı eve gönderip makyaj malzemelerimi doğum çantamı bebeğin çantasını diğer ihtiyaçlarımı ve düzleştiricimi istedim.O sıcak yapış yapış havada doğuma hazırlanırken saçlarımı düzleştirdik makyajımı yaptım üstümü değiştirdim ve yine acilen aradığımız doğum fotoğrafçısına poz vermeye başladım. En sevdiğim huyumdur ki ne zaman gerçek bir kriz olsa yani velveleyi benim çıkartmadığım çirkefleşmeye kendimi zorlamadığım gerçek bir kriz ben tam bir profesyonel olur herkesi kendime hayran bırakırım.Sakindim ve öyle olmam gerekiyordu. Doğuma gitmeme 15 dk kala zat_ı muhterem geldi fotoğraf çekimine devam ettik keyfim yerimdeydi sürekli nstye bağlıydım herşey kontrol altındaydı.

Saat 20:20 civarı ebe ve hemşireler geldi.Önlüğümü giymiş kurbanlık koyun gibi bekliyordum.Herşey yolundaydı mutluydum az sonra kızımıza kavuşacaktım. Herkes gergin ve telaşlıydı bu kadar rahat olmama da anlam veremiyorlardı.Yukarı çıkışımızı onların beni ameliyataneye kadar takip edişini zat_ı muhteremin dua edişini annemin ağlayışını vs hiç hatırlamıyorum sonradan izlediğim görüntülerden bile hatırlayamadım. Benim için başlangıç buz gibi bir ameliyathanede sırtımı döndüğüm anestezistin ''neden epidural istiyorsun ben önermiyorum sadece spinal yapmak taraftarıyım '' sözleriydi. Beni ikna etti epiduralden vazgeçtim sadece spinal yapacaktık sinek ısırığı gibi olacaktı.. Arada sohbet ettik işlergüçlerden bebeğin adından yaşımdan vs bahsettik.Sonrası ayaklarım uyuştu kontrolden çıktı.Akabinde korkunç bir mide bulantısı geldi dr ben kusuyorum haberiniz olsun dedim. Yoook olmaz iki dk dayan geçecek dediler ben beşinci ayet el kürsi geçmiştim ki kusma hissim kayboldu.Sonrası...

Sonrası yok 25.06.2014 günü 20:36 sularında 47,5 cm 3670 kg  bebeğimi yanağıma dayadılar sustu elini yüzüme koydu içini çeke çeke sakinleşti.  Kokladım elleri buz gibiydi öptüm. Kanlı suratına aşık oldum.. Ağladım.. O da ağladı.. Seni nefes aldığım sürecek koruyacağım üzülmemen için elimden geleni yapacağım diye yemin ettim o ameliyat masasında.. Niye böyle birşey yaptım nereden aklıma geldi en ufak bir fikrim yok. O anı izah edemem o anı izah edebilen birisi var ise de onun insanlığından şüphe ederim.Yok tarifi yok yaşamak lazım Allah isteyen herkese nasip etsin inşallah..

40 haftalık bu süreç bu şekilde son buldu.. Sonradan anladım ki nasıl son bulduğu değil sağlıkla son bulmasıymış önemli olan Bin Şükür ! Her son bir başlangıç dedikleri dogruymuş hayat sıfırlanarak o günden sonra yeniden başladı.Ben yeniden doğdum herşey yeniden anlam kazandı.Tüm kelimelerin tüm ifadelerin tüm mimiklerin anlamı değişti hepsi Ela oldu..

Hamilelikte 33. Hafta 34. Hafta 35.Hafta

33. Hafta

Rapordan sonra çalışmaya devam ettiğim ilk hafta anladım ki rapor için belirlenen hafta gerçekten idealmiş. Çalışmak ,yürümek,konuşmak gittikçe zorlaşıyor. Daha az hareket etmek istiyorsunuz zaten fizik olarak da buna müsaitsiniz. Peki daha az konuşmak neyin nesi bilmiyorum.Ben cidden kaygılandığım zaman yani  'aha da işte şimdi mıçtık''  duygusuna kapıldığımda sessizliğe bürünenlerdenim. Normalde konuşkan,neşeli,gün içinde en yüksek seviyede iletişim halinde olan birinin bu kadar sessizleşmesi elbette korkudan :) Tanıyorum kendimi,korkuyorum üstelik korkunun ecele faydası da yok.

Kocaman kurabiye kızım oldukça hareketli artık daha büyük hareketler yapıyor ama daha az sıklıkla. Elini,ayağını,poposunu gözle görülür bir şekilde ayırtedebiliyorum artık. Zaman zaman uzun sessizlikler yaşıyor ki zat_ı muhteremi telaşlandırmak istemesemde kaygılanıyorum.2 saatten fazla hareketsiz kalması kaygı verici bir durum ama bunu net olarak anlamak için sakin sakin oturmanız lazım ayaktayken zaten hareketlerini pek hissetmiyorsunuz.

Dikkat çekici  birşey hamile olmak uzaylı görmüş gibi bakıyor insanlar.Erkeklerin bir kısmı utangaç davranıyor ki hoş bir tavır bazı kadınlar özeniyor gözleri parıldırıyor bakarken o anlarda bazen daha geniş daha belirsiz giyinmek mi gerekir diye kendimi sorguluyorum.Anlamadığım 50 yaş civarı nemrut kadınlar gözlerini karnıma dikip tokadı basacak gibi bakıyorlar.Yani bir suç işlemişim gibi garip bir tavır .Ne bakıyorsun demişliğimde var.  Neyin nefreti anlamış değilim saftirik dombili bir hamile olarak kime ne zararım var ki  ?


34.Hafta

Sabah işe zat_ı muhteremle geliyorum. Akşam ise minik bir yokuş çıkmak suretiyle kendimi metrobüse atıyorum.Servis var ama çok geç kalkıyor benim ise eve bir dk daha geç gitmek gibi bir ihtimali bile düşünmeye tahammülüm yok.Hasılı kocaman bir hamilelik sürecini haftanın en az 3 gününü akşam metrübüse binerek geçirdim. Hamilelere yer verilmiyor arkadaşlar buna güvenip hamile kalmayın.Ben ruh halime göre bazen çok idareci bazen çok pislik bir hamile olabiliyor bir şekilde hallediyorum.Özellikle 15 - 25 arası erkek kitlesini yetiştiren o annelerin suratına tükürmek istiyorum. Bacaklarını aça aça oturuyorlar bildiğim yön üniversite öğrencilerinin yoğun olduğu bir taraf yok arkadaş kaç aydır yer veren tek bir üniversite öğrencisi erkek olmadı ! İnşallah kötü bir tesadüftür.

Genç kızlar daha duyarlı hatta üstüne geç farkedip özür falan bile dileyebiliyorlar.Gerçi anlıyorum insan birgün kendi başına geleceğini düşünüyor.Bende de aynı mantık vardı hamile kalmadan önce. Şimdi bile minik çocuğuyla binen birine yer veriyorum hala utanmıyor erkekler ben utanıyorum onların yerine.Kim yetiştiriyor bu adamlar hangi kadınlar.. ?

Orta yaş üstü erkek ve kadınlar çok uzakta otursalar bile kolumdan çekiştirip oturtmak için uğraşıyorlar.Hatta benim yüzümden kavga bile çıktı birgün yine yerinden kalkmayan bir öğrenci kitlesine bağırdı yaşlı bir amca yine kimse kalkmadı ben adamı sakinleştiriyorum adam bana bağırıyor kalkacaklar diye tam bir kaos :) Neyse ki biri kalktı o da türk değildi ! Turistmiş..

Aslında 7. aya kadar hiç takılmadım bütüngün oturarak çalıştığım için ayakta kalmak mesele olmuyordu.Ama son zamanlar gerçekten yorucu dengenizi sağlamakta sıkıntı oluyor.Kaldı ki hiçbir hamile kadın sırf zevkine binmez metrobüse trafik için en iyi çözüm metrobüs benim için yoksa taksi alternatifinin farkındayım.Üstelik herkesin arabası olmayabilir taksiye binecek parası olmayabilir.Ne bileyim biraz daha vicdanlı bir nesil isterdim aslında..

Sürpriz bir şekilde bu haftanın sonunda işten ayrıldım.Aslında ince hesaplar yaptım yalan değil.İşe daha az gelebilmek ama ücretli iznimi sonraya aktarabilmek için yaptığım tüm hesaplamalar sonucu izne çıktım. Ama resmi olarak değil ! Kuruma has bazı birikimiş izinlerim vardı onları kullanmaya başladım.Başbakanın fazla mesai ile ilgili yayınladığı bir yazı vardı onunla bağlantılı olarak.. Resmi olarak 36. haftada ayrılmaya karar verdim.Yani doğum sonrası  8 Hafta  +  4 Hafta ücretli izin kullanacağım.

35.Hafta

Evdeki ilk haftaya hızlı bir giriş yaptık 19.mayıs tatilini de göz önünde bulundururak Assos - Bozcaada'ya gitmeye karar verdik.Hamilelik insanın gezme arzusunu arttırıyor bu bir gerçek.Kocaman karnım ve ben yola koyulduk.Oldukça yorucu plansız bir seyahat oldu.Hatta bölgede yaşanan yoğunluk yüzünden otel bulamadık neyse ki çok şeker bir yerde kaldık.İnşallah vaktim olurda eskisi gibi gezi yazıları da yazarım.Çanakkaleye kadar gitmişken aileme de uğradık.Gecenin bir yarısı kapılarını çaldık.Kocaman kızlarını görünce şok yaşadılar. Babam korkuyla yaklaşıyor hamileliğime daha büyüyecek mi karnın diyor mesela  :) Bu aylarda yolculuk yapmak yasak gibi birşey tabii benim için yasak kavramı yok.Yeter ki gezme olsun bir de insan kendi halinden anlıyor ,iyiyim ben ! Yolculuk boyunca ön koltuğu sonuna kadar yatırdım ve arkaya çektim ayaklarımı öncama dayadım böylelikle konforlu bir yolculuk yaptım.Bozcaada doğumlu olsa güzel olur geyikleri yaptık ama neyse ki güzellikle atlattık..

3 haftadan beri ilk kontrolümüz vardı döndüğümüzde.Büyüdüğünü biliyordum ama merak ettiğim galiba sancı çıkıp çıkmayacağı doğuma yaklaşıp yaklaşmadığım falandı. Nstye girdim önce kan testi yapmaya vakit olmadı biraz da benim ihmalim oldu. 35 + 0 kurabiye kızım 2640 gr 48 cm bir tatlıcık.. Sancı yok belirti yok tansiyon iyi 21 günde sadece 1kg almışım ki bunun 600gr sadece bebek almış. Bebek doğum pozisyonunu almış halihazırda hala normal doğumu öngörüyor dr..  Artık kontrollerimiz haftada bir olacak böylelikle son ayı daha kontrollü geçirebileceğiz.İçimden bir ses son gününe kadar bekleyecek diyor ,gidişatta o yönde..

Gündemimde ciddi bir sorun var yemeklerden sonra taşikardi yaşıyorum. Dr normal olduğunu gebelikle alakalı olduğunu söyledi.Fenalaşıyorum terliyorum kalbim benden ayrı bir şekilde atıyor sanki.. Yemek yemeğe korkar oldum. Mide rahatsızlığım da devam ederken ikisi birden beni gerçekten bitkin bir hale getiriyor.Az bir zaman kaldı sabır , şükür  günleri geçirmeye çalışıyorum.