Sidikli Kasabası

Çok daralıyorum aaa dostlar,kar-kış kapıya dayandı.Biz yaz tatili fotoğraflarına bakıp bakıp ağlaşmaya başladık.Kış günlerinde gün birtürlü geçmiyor.Hele de haftasonu gece o kadar geç yatıyoruz ki sabah geç uyanalım diye.Haftasonu İstanbul'da ne yapılırsa biz onları daha önce yaptık.Hepsini bir anda tükettik.Ne müze kaldı ne görülecek bir yer ,gidilmedik yerler hep yazlık mekanlar.Sinema ,tiyatro can simidi ..



İsmi ile  müsemma bir oyuna gittik.Oyun boyunca bunu hatırlayıp durduk.Zaten amaçta buydu.Evet adı berbat bir oyuna geldiniz ama size vereceğimiz bir mesajımız var."Oyunu oyun gibi kabul etmek gerek.Yani adı buymuş,oynayanlar şunlarmış,bunlar aslında gereksiz detaylar.Bize anlatmak istediğini anlatabiliyor mu ? Evet !

Broadway'den uyarlanan oyunun konusu şöyle ; Günümüzden uzun yıllar sonra yeryüzünde bir su sıkıntısı yaşanmaktadır.Su sıkıntısı tuvaletlere yansımış,Evlerdeki tuvaletler kapatılmış,umumi tuvaletler kurulmuştur ve ücretlidir.Elbette zengin ile fakir aynı şartlarda ihtiyaç gidermez.Sokaklarda uluorta ihtiyaç gidermek yasaktır,kurala uymayanlar Sidikli Kasabasına gönderilir ve bir daha asla geri dönemezler.Bu durum bir süre sonra büyük bir isyana sebep olur olaylar bu örgüde devam eder.



Oyun Devlet Tiyatrosundaydı.Küçükçekmece Sahnesine ilk defa gittik.Ufak ama havadar,ferah ve sahne hakimiyeti güzel bir sahne.Benim bu ferah kelimeme de takılmış birileri :) Menapoza girmiş kadınlar gibi ferah ,ferah diyorsun diye.Yahu bende ferahlık fobisi var.Yani adı litaratürde her ne ise bilemem ama benim bulunduğum yer basık olmayacak.O yüzden mekanları tabir ederken hep bu terimi kullanıyorum.

Yalnız şu geç gelen assolistler yok mu ? Tam dayaklıklar oyun başladı ışıkları kapattılar hepsi ayakta kaldı ellerinde telefon ışıkları yerlerini arıyorlar falan.Saygısız,bencil insanlar,İstanbul size kendini sevdirdikçe insanlardan nefret etmenizi sağlıyor.Bencillik bu şehrin damarlarında var.Salona aradan sonra yiyecekleriyle,kahveleriyle girmek isteyenleri ve bu yüzden görevlilerle tartışanları da yazmadan geçemeyeceğim.

-Sidikli Kasabası'ndan sonra diğer izlediklerimizin müzikal olmadığını düşündük.Gerçek bir müzikaldi.

-Başrol denilen bir kavram yoktu ,her oyuncu kendi rolünde yıldızlaştı.
-Genç ama amatör olmayan bir kadro vardı,sempatik olmaları oyunu sevdirmeleri açısından elbette bir avantaj.Bir kez olsun düşmediler,onlar düşmeyince bizimde dikkatimiz dağılmadı.

-Yine de bir yıldız seçmemiz gerekirse Polis rolünde Doruk Şengün 'ü seçebiliriz. Yakışıklı bir arkadaş,üstelik inanılmaz bir elektriği var.Devlet tiyatrosunda heba oluyor diye düşündüm aslında dizilerde oynayanların çoğu tırnağı bile olamaz bu arkadaşın.Çok başarılıydı,her sahnede gözlerim onu aradı,zat_ı muhtereme bile söyledim duramadım :)



-Sesleri muh-te-şem di.Hatta çoğu sesi daha önce duyduğumu söyleyebilirim sanırım seslendirme yapıyorlar.
Şarkıları ,söylerken duruşları etkilenmemek imkansız.

-Gay şakası ! Beni biraz baydı yani komik değildi diyemez kimse ama abartıldığı zaman tadı kaçıyor sanki.

-Çocuklara uygun bir oyun değil ama çocuğunu kapan gelmişti.Tiyatro seyircisinin %70 kadın desek abartmış olmayız galiba.

-İkibuçuk saat boyunca hiç sıkılmadım,hiç esnemedim,çok gülmedim ama hep tebessümle izledim.

Mesajlarını gözünüze sokmadan,keyifli bir şekilde veren ,gerçekçi,emek verilmiş ,pırıl pırıl insanların oynadığı güzel bir oyun.Gidin,görün,keyiflenin.Çıkışta ben hala bu şarkıyı söylüyordum.oyun bittiğinde kendimi ve salondaki herkesi dans ederken buldum :)

Kaç kaçabilirsen,Kaç kaçabilirseeennnn ,kaç kaçabilirseeeeeennnnnnn Özgürlükten !